Słownik

By zrozumieć głębokie uczenie się, wystarczy wyobrazić sobie małe dziecko, którego pierwszym słowem jest np. „kot”. Dziecko uczy się, czym jest kot i czym kot nie jest, wskazując różne przedmioty i mówiąc, że to kot. Wspomagając tę naukę, rodzic mówi: „Tak, to jest kot” albo: „Nie, to nie jest kot”. Testując w taki sposób kolejne przedmioty i otrzymując informacje od rodzica, dziecko poznaje kolejne cechy kota, które pozwalają mu go coraz lepiej rozpoznawać. Dziecko, nie zdając sobie z tego sprawy, powoli precyzuje znaczenie pojęcia (tu: kota), które z początku jest dla niego kompletną abstrakcją. Robi to, tworząc hierarchię, w której każdy poziom abstrakcji jest tworzony dzięki wiedzy zdobytej w poprzedniej warstwie hierarchii. Stosujące głębokie uczenie, programy komputerowe działają właśnie w taki sposób. Głębokie uczenie się jest stosowane m.in. w wyszukiwarce Google, kanale informacyjnym Facebooka, do przewidywania trzęsień ziemi czy chorób serca.